دلخورم

از تمام دستهای گره کرده در باران...

از عکسهای دو نفره ی لعنتی...

از خیابانهای لج باز پر از چراغ قرمز...

از کوچه هایی که هنوز هم بوی یاس می دهند...

دلخورم

از عشق...

از تو... از خودم...از ضمیر من و تویی که ما شدن را بلد نشد....یاد نگرفت ...هرچه هم درس دادنش باز هم یاد نگرفت که عشق را نمی شود گوشه قلب مچاله کرد!

 دلخورم از کافه هایی که روی میزش دو فنجان  چایی اش روبروی هم سرده سرد می شود و یخ می کند و از دهان می افتد،/

دلخورم

از آلبوم عکس هایی که هیچ وقت نگرفتیم...

از خنده هایی که ته دلمون پوسید و اشک شد  و از چشمامون چکید...

دلخورم از این زندگی

لیلا.